Ilk defa bir diziyi izlerken bu kadar huzurlu ve doğal hissetdim. Olaylar hayatın özündendi. Bu diziye baktığımda tutkuyu, kitaplara olan aşkı, hayat ne kadar zor olursa olsun hep iyi günlerin geleceğini daha net anlayarak bitirdim. Diziye başladığımda ruhsal olarak kötü durumdaydım, bir çukurun içinde sadece bağırıyordum sanki. Ancak bağırmama , birilerini yardıma çağırmama gerek yokmuş. Sesimi duyacak ve o çukurdan çıkmama yardım edecek tek insan yine bendim oysa. Ve en güzeli ne olursa olsun hep iyi biri olarak kalacağıma söz verdim. Anlayacağınız üzere 16 bölümlük bir dizi aslında benim hayat sloqanıma çevrildi. Bundan sonra her kırıldığımda, her üzgün ve yalnız hissetdiğimde izleyeceyim ve kendimi huzurlu hissedeceyim bir dizi var. Belki , bir başkasına aynı hissi yaşatmaz ama yürekden bakınca ve aynı zorlukları yaşayınca ne kadar huzurlu ve mutlu hissetdirdiğini anlayacaksınız. Kitap gibi diziydi ve kitap gibi de bitti ..